OSI model

OSI model prikazan je na slici. OSI je standard uveden 1983. godine od strane međunarodne organizacije za standardizaciju (ISO – International Standard Organization). Njegovo ime, OSI (Open System Interconnect) referentni model, ukazuje da se radi o modelu povezivanja otvorenih sistema, odnosno sistema koji su otvoreni za komunikaciju sa drugim sistemima. OSI nije protokol, već opšti model za razumevanje i razvoj fleksibilnih, robusnih i otvorenih mrežnih aritektura.

Protokol je skup pravila ili uputstava koja određuju ponašanje.

OSI model koriste mrežni administratori, programeri i ostali informatičari, da bi objasnili kako mrežni protokoli upravljaju komunikacijom između računara na mreži.

OSI model potiče od naziva mreže Open Systems Interconnections Reference Model. On daje teoretski okvir koji opisuje mrežnu komunikaciju kao niz od sedam slojeva. Po njemu svaki sloj je odgovoran za različit dio procesa uspostavljanja veze i razmjene podataka izmeñu dva računara na mreži. OSI model se numeriše odozdo nagore.

• Sloj 7 – sloj aplikacije – Omogućuje međuvezu i usluge aplikacijama korisnika i obezbjeđuje pristup mreži.
• Sloj 6 – sloj prezentacije – Služi za prevođenje podataka iz jednog oblika u drugi i odgovoran je za pretvaranje podataka u drugi oblik i njihovo šifrovanje.
• Sloj 5 – sloj sesije – Uspostavlja i održava komunikacionu vezu izmeñu predajnog i prijemnog čvora.
• Sloj 4 – transportni sloj – Odgovoran za prenos podataka s kraja na kraj mreže, kontrolu podataka, prepoznavanje i ispravljanje grešaka.
• Sloj 3 – mrežni sloj – Omogućuje sistem logičkih adresa i usmjerava podatke kroz mrežu.
• Sloj 2 – sloj veze podataka – Odgovoran za uokviravanje paketa podataka i prenos podataka preko fizičke veze.
• Sloj 1 – fizički sloj – Upravlja procesom slanja i prijema bitova po mrežnom fizičkom mediju (provodniku i drugim fizičkim uređajima).

Slojeva OSI modela mogu se svrstati u tri grupe:

Slojevi 1, 2 i 3, fizički, sloj veze i mrežni, su slojevi za podršku rada mreže koji se prevashodno bave prenosom podataka između hostova (što podrazumijeva, između ostalog, specifikaciju signala, fizičkih veza i adresa, tajming i pouzdanost). Slojevi 1, 2 i 3 ne ulaze u smisao podataka koji se prenose, već ih tretiraju kao niz bajtova (ili bitova) koje treba pouzdano prenijeti od izvora do odredišta.

Slojevi 5, 6 i 7, tj. prezentacioni, sloj sesije i sloj aplikacije, su slojevi za podršku korisniku, koji se staraju o usklađenosti prezentacije podataka i propisuju pravila dijaloga dvije udaljene aplikacije.

Sloj 4, transportni sloj, zadužen je za uspostavljanje i održavanje konekcije i pouzdani prenos podataka između krajnjih aplikacija u mreži složene topologije (za razliku od sloja 2 koji je zadužen za pouzdani prenos podatake preko jednog linka).

Viši slojevi OSI modela (slojevi 4-7) se realizuju u softveru, dok su niži (slojevi 1-3) kombinacija hardvera i softvera, sa izuzetkom fizičkog sloja koji je se uvijek realizuje u hardveru.

Slojevi 1, 2 i 3 sadržani su u mrežnom softveru i hostova i rutera, dok su slojevi 4-7 prisutni samo u hostovima.