POSTAVLJANJE I POKRETANJE MREŽE

Mrežni protokoli

Razmjena podataka između umreženih uređaja podrazumijeva sprovođenje često veoma složenih procedura za uspostavljanje i održavanje komunikacione veze, održavanje korektne sinhronizacije između strana koje komuniciraju, pronalaženje optimalne putanje u mreži između udaljenih čvorova i još čitav niz drugih zadataka.

Većina ovih procedura se realizuju u softveru – mrežni softver – koji se izvršava u čvorovima mreže.

Zadatak mrežnog softvera je da od krajnjeg korisnika sakrije sve detalje nižeg nivoa koji su neophodni za ostvarivanje komunikacije, pružajući mu privid direktne razmjene podataka sa korisnikom koji je na drugom kraju veze. (Korisnik može biti čovjek, računar ili aplikacioni program).

Mrežni softver se razbija na više vertikalno povezanih slojeva. Sloj se bavi jednim specifičnim aspektom komunikacije. Svaki sloj koristi usluge nižeg sloja i pruža usluge (servis) višem sloju, skrivajući detalje koji se tiču realizacije servisa. Pravila konverzacije između slojeva zovu se protokol.

Protokol je dogovor između dvije strane o načinu na koji se komunikacija odvija.

Skup protokola i slojeva zove se arhitektura mreže.

Dvije važne mrežne arhitekture su: OSI referentni model i TCP/IP referentni model.

OSI model se danas rijetko koristi u praksi, ali sam model je i dalje od velike važnosti zbog svoje opštosti i sveobuhvatnosti. Protokoli i koncepti obuhvaćeni OSI modelom su podloga mnogim savremenim mrežnim arhitekturama. TCP/IP, sa druge strane, kao model nije od velike koristi, ali su zato njegovi protokoli u širokoj upotrebi. Internet je zasnovan na TCP/IP modelu.