Pojam BIOS-a

BIOS (engl. basic input/output system, osnovni ulazno/izlazni sistem) je naziv za standardni računarski program koji se prvi pokreće nakon uključenja personalnih računara IBM PC i njima kompatibilnih. BIOS postavlja osnovne radne parametre računarskog hardvera te pronalazi i učitava operativni sistem u radnu memoriju (RAM). Kod nekih sistema umjesto BIOS-a koristi se naziv sistemski ROM, ovaj naziv se često koristio kod personalnih računara tokom 1970-tih i 1980-tih godina.

Pojam BIOS se prvi put pojavio u operativnom sistemu CP/M gdje je označavao onaj dio operativnog sistema koji se učitava tokom pokretanja računara i koji direktno upravlja hardverom. Ovi računari su imali u ROM-u jednostavan program koji bi pokrenuo disketnu jedinicu i sa umetnute inicijalne (boot) diskete učitao BIOS.

CP/M je skraćenica engleske složenice Control Program for Microcomputers i ime je za operativni sistem kojeg je bila razvila američka kompanija Digital Research. CP/M je bio jako raširen u kasnim 70-im i 80-im godinama 20. stoljeća. CP/M je bio prvim proglašenim industrijskim standardom za operativne sisteme.

Dizajn i upotreba Biosa

BIOS je obično napisan u assembleru i prilagođen određenom hardveru računara, ali sada zbog složenosti i veličine memorije se sve više koriste viši programski jezici (C++ i Eiffel) dok se samo neki dijelovi BIOS-a optimizuju u assembleru radi skraćivanja razvojnog ciklusa i da bi se pojefitnilo kasnije održavanje. BIOS je spremljen u memorijski čip na matičnoj ploči računara koji čuva sadržaj i kada nema napajanja.

BIOS sadrži i malu softversku biblioteku ulazno-izlaznih funkcija za upravljanje tastaturom, zaslonom, diskovnim uređajima itd. Operativni sistem može koristiti te funkcije za upravljanje hardverom ili ipak može imati svoje funkcije za tu namjenu. Neki dijelovi računara, npr. grafička kartica, DVD i mrežna kartica, mogu sadržavati svoj BIOS koji proširuje funkcije osnovnog BIOS-a na matičnoj ploči.